از تماس آخرم تا زمان حرکتمون لحظه ای آرام و قرار نداشتم و در حال جور کردن وسائل سفرم وکتاب و طرح درس و ..بودم (شانس من این یه روز مهلتم هم خورده بود به تعطیلی )

بگذرد چه ماجرایی داشتم تو جور کردن کتابا..خونه ی این بزنگ..خونه اون بزنگ ..بگرد ببین کی بچه ی راهنمایی یا دبیرستانی داره!!..

خدا رو شکر بالاخره چمدانم بسته شدو تقریبا با همکاری فوق العاده پدر و مادرم کتابارو جور کردم..واقعا دستشونو میبوسم.. دلم خیلی پیششون بود..خیلی دلتنگشون بودم ..آخه هنوز سیر نشده بودم از دیدنشون بعد سفر قبلی ام..

خواهرم به بدرقم آمده بود..دلم کنده نمیشد ازشون..لحظه ی سوارشدن به آژانس قلبم داشت می ایستاد..بوسه ای بر مادر زدم و راهی شدم به همراهی پدرم..خدایا خودت بهم صبر بده از الان دلتنگشونم

تو ماشین دلتنگی و استرس امانم رو بریده بود..قرآنم رو برداشتم..دلتنگی هایم را به اوسپردم و این بود حرف پروردگارم..

" رَضُواْ بِأَن یَکُونُواْ مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لاَ یَفْقَهُونَ 

 لَکِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ مَعَهُ جَاهَدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ وَأُوْلَئِکَ لَهُمُ الْخَیْرَاتُ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ " سوره توبه آیه88-87

بدان راضی بودند که با زنان و کودکان عجزه در خانه بنشینند(به جهاد حاضر نشوند)،و..... . ولى پیامبر و کسانى که با او ایمان آورده‏اند با مال و جانشان به جهاد برخاسته‏اند و اینانند که همه خوبیها براى آنان است اینان همان رستگارانند .

 ماتم برده بود..الله اکبر..چه آرامش عجیبی..همچنان مبهوت آن آیه ام..

تو ترمینال پدرم هم انگار دلش آروم نمی گرفت..میگفتم بشین..نمینشست..میگفتم برو، تازمان حرکت خیلی مونده و خسته میشی..ترافیکه..نمی رفت..

وبالاخره حرکت کردیم به سمت کرمان و با تمام ماجراهاش رسیدیم..

 از اینجا به بعد مستقیم میرم سر گزیده هایی از خاطراتم..